Een unieke helende reis
Afrekenen met het verleden
Afrekenen met het verleden.
Als je dingen hebt meegemaakt die moeilijk te verteren zijn, wordt de rugzak die je draagt zwaar. Je reageert vanuit geïrriteerdheid, boosheid of verdriet. Natuurlijk is dit niet jouw bedoeling. Je voelt je er zelf ook heel vervelend onder. Als ik van mijn omgeving te horen krijg dat ik overgevoelig reageer. Voor mij is dit een uitnodiging om mijn rugzak van onverwerkte ballast te ontdoen. Maar soms heb je behoefte aan meer.
Een volle zware rugzak
Zelf heb ik 18 jaar rondgelopen met een zware rugzak vol verdriet, rouw en eenzaamheid. In mijn rugzak zat de ziekte en het overlijden van mijn moeder waar ik als kind geen liefdevol afscheid van heb kunnen nemen. De beelden van haar slopende ziekte, het veranderen van een liefdevolle moeder naar een boze/agressieve moeder en haar overlijden, waren traumatisch. Na haar overlijden kon ik niet rouwen. Ik mocht niet verdrietig zijn. Zij was uit haar lijden verlost en al het andere telde niet. Ik deed alsof het niets met mij deed maar diep van binnen…
In mijn rugzak zat ook de ongewilde kinderloosheid. Rudy (mijn inmiddels overleden man) en ik wilden heel graag op jonge leeftijd ouders worden en onze kinderen een mooi en liefdevol leven geven. Het lot bepaalde anders. Van de huisarts kregen we het advies om te temperaturen zodat we precies wisten wanneer ik in de vruchtbare periode was. Uiteindelijke belandden we na 2 jaar van pogingen en teleurstellingen bij de gynaecoloog. Hier kregen we de opdracht om ’s morgens om vijf of zes uur seks met elkaar te hebben. Daarna had ik om 08.00 uur een afspraak bij de gynaecoloog voor onderzoek. Onze relatie kwam onder hoge druk te staan. Na “verplichte seks” voelde ik me slecht. Ons kindje moest uit een daad van liefde geboren worden. Het hele proces stuitte ons tegen de borst. Vaak heb ik gedacht dat ik geen goed mens was, dat het aan mij lag dat dit ons overkwam. Mensen zeiden weleens dat wij de kinderwens gewoon los moest laten en gelukkig moesten zijn met wat wij hadden. Dan zouden wij vast en zeker wel een keer zwanger worden. Dat voelde als een dolksteek. Een rugzak gevuld met verdriet, boosheid, rouw en angst, vraagt meer dan simpelweg loslaten of er niet meer aan denken. Maar ik zei niets en deed alsof het mij niet raakte. Ik streefde naar perfectie. Want dacht ik “als ik maar hard werk, genoeg geld verdien, nog beter mijn best doe, 55 kilo weeg, dan…“
Een rugzak gevuld met verdriet, boosheid, rouw en angst, vraagt meer dan simpelweg loslaten of er niet meer aan denken.
Rudy en ik besloten om voor onze relatie te kiezen en deze moeilijke tijd achter ons te laten. We gooiden ons roer om en bouwden een vrijstaand huisje, alleen voor ons tweetjes. We hadden ons voorgenomen om samen mooie reizen te gaan maken. Maar na een jaar werd in ons nieuwe huis op brute wijze ingebroken. Al onze persoonlijke en dierbare spullen lagen door het hele huis op de grond verspreid. Maat 43 had over de foto’s van mijn pas overleden schoonmoeder gelopen. Als mokerslag was het hanghorloge, welke ik van mijn moeder had gekregen, door de inbrekers meegenomen. Deze ingrijpende gebeurtenis greep terug op mijn hele verleden.
Nog een jaar later, op mijn 33ste, raakten wij 2 keer zwanger. Beide zwangerschappen eindigden in een miskraam. “Wat doe ik toch fout! Waarom word ik toch zo gestraft”, vroeg ik mezelf af. Dit was het moment dat ik mijn rugzak niet meer alleen kon dragen. Ik ging hulp zoeken, “Wat doe ik fout! Waarom word ik toch zo gestraft, wat heb ik misdaan”, vroeg ik mezelf af. Doordat ik alles op mezelf betrok, kon ik niet meer van mezelf houden. Ik zakte weg en wist niet hoe ik de dagen door moest komen. Ik voelde me naar de afgrond van het ravijn glijden en was zo ontzettend moe dat ik nergens zin in had.
Ik besloot, ondanks mijn schaamte, hulp te zoeken. Ik volgde cursussen, therapieën en trainingen om mijn verleden te verwerken. Dit alles heeft zeker een bijdrage geleverd aan mijn helende reis. Maar het loste niet mijn diepgewortelde gevoelens van boosheid, verdriet, onbegrip en eenzaamheid op. Weinig mensen zagen aan mij hoe ik me van binnen voelde. Ze zagen mij als de altijd lachende, vrolijke, lieve en zorgzame Erna. Dat maakte dat ik me nog eenzamer voelde.
“Aan mijn hart kon je niet zien hoe zwaar mijn hart het van binnen had.”
Maar de therapieën en trainingen gingen maar tot een bepaalde hoogte. Daarnaast miste ik vaak het menselijke zoals warmte, begrip, geborgenheid, troost, nabijheid en veiligheid. Voor mij was dit niet genoeg om mijn pijnlijke, eenzame en gekwetste hart te helen.
Ik wilde van mezelf houden, trots op mezelf zijn, zelfvertrouwen hebben en vooral vrede in mijn hart.
Mijn helende reis
Terug naar de Basis
Op een dag ging ik ervoor zitten. Ik schreef op wat ik zelf zo gemist had en belandde in een soort van film waarin ik zelf de hoofdrol speelde. Erna 12 jaar jong, bang en eenzaam, zich afvragend of haar moeder weer naar huis zou komen. Ik hield jonge Erna dicht tegen mij aan net zolang tot ze rustig werd. Zo stond ik weer aan haar sterfbed. In plaats van dat ze stierf, opende ze haar ogen. Ze vertelde mij dat ze van mij hield, dat ik bijzonder en gevoelig was. Ik mocht huilen terwijl zij me vasthield en troostte. Ze vertelde mij over het verlies van haar moeder toen zij 12 jaar oud was. Er was liefdevol begrip voor mij. Zo leerde ik de zachte en warme kant van mijn moeder kennen. Ik bedankte haar voor mijn leven en zei dat ik trots was omdat ik haar dochter mocht zijn. In de andere wereld zou ze voor onze kinderen gaan zorgen. Ik zal je missen mam… Ze sloot vredig haar ogen en ik huilde…
Ik werd geïnspireerd om van mijn pijn mijn kwaliteit te maken. Mijn “3de kindje” werd geboren. De Innerlijk Kind training Back to Basic.
Aan de rand van het ravijn bloeien de mooiste bloemen.
Van je pijn je gave maken! Dat gun ik jou ook.
Ruim 25 jaar, geef ik Training Back to Basic. Tijdens de training ga je terug naar het “verwonde innerlijk kind”. Je leert om van dit kind te houden, te troosten en om het warmte en geborgenheid te geven.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Ook jij hoeft het niet alleen te doen. Brigitte, Inge en ik staan je tijdens deze vijf daagse bij. Sommige mensen denken dat het teruggaan naar het verleden zwaar is. Maar geloof me, het dragen van jouw rugzak is vele malen zwaarder.
Training Back to Basic is niet alleen kommer en kwel. We maken ook veel lol. Lachen en plezier maken is immers de beste remedie! Het is een helende en liefdevolle “Innerlijk Kind” training met een lolletje op zijn tijd!
Sommige mensen denken dat het teruggaan naar het verleden zwaar is.
Maar geloof me, het dragen van jouw rugzak, is vele malen zwaarder.
Training Back to Basic is niet alleen kommer en kwel. We maken ook veel lol. Lachen en plezier maken is immers de beste remedie!
Back to Basic is een helende en liefdevolle “Innerlijk Kind” training met een lolletje op zijn tijd!
Sluit vrede met het verleden en met jezelf
Net als wij, kun jij ook vrede met het verleden en jezelf sluiten. Je zult zien dat je na de Back to Basic anders over jezelf en het verleden denkt.
Samen met Inge en Brigitte, die ook de Back to Basic hebben gedaan, verzorg ik deze unieke helende reis. We staan je liefdevol bij met onze aandacht, warmte, begrip, geborgenheid en troost. Ook na de training, kun je op onze zorg rekenen.
Ga met ons mee op deze helende reis.
Van jezelf houden, trots op jezelf zijn, zelfvertrouwen en vrede in jouw hart, is de helende reis van Back to Basic. Hou zou dat voelen?